Τελ. ενημέρωση:
31-May-2016

Έχει δικαίωμα ο γιατρός να επέμβει στη φυσική πορεία του ασθενούς προς το θάνατο επιταχύνοντάς τον; Οφείλει να σεβαστεί την επιθυμία του ασθενούς να τερματίσει τη ζωή του; Δεδομένου ότι αποστολή του είναι να σώζει και να θεραπεύει, ποια η ευθύνη του απέναντι στον θνήσκοντα; Εκτός από την ιατρική δεοντολογία, οι κανόνες δικαίου, που αντανακλούν τα χρηστά ήθη σε κάθε κοινωνία και εποχή, ορίζουν τις συνέπειες κάθε επιλογής. Στην Ελλάδα οποιαδήποτε πράξη ή παράλειψη που επιταχύνει το θάνατο είναι αξιόποινη. Αντίστροφα, ο γιατρός έχει υποχρέωση να προσφέρει παρηγορητική φροντίδα. Στην Ολλανδία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο η ευθανασία επιτρέπεται υπό όρους. Στην Ελβετία η βοήθεια σε αυτοκτονία επιτρέπεται. Στην Ισπανία η διακοπή των ιατρικών πράξεων επιτρέπεται, ενώ στη Γαλλία η διακοπή των περιττών ιατρικών πράξεων επιβάλλεται. Τελικά η αντιμετώπιση των πιο αδύναμων και ευάλωτων ανθρώπων σε κάθε κοινωνία είναι δείγμα του πολιτισμού της.

Λέξεις ευρετηρίου: Δεοντολογία, Ευθανασία, Ιατρική ευθύνη, Καλός θάνατος, Πότε πρέπει να πεθαίνομε (ΠΠΠ), Φυσική πορεία, Χρηστά ήθη.