Τελ. ενημέρωση:

   21-Jan-2019
 

Αρχ Ελλ Ιατρ, 36(1), Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2019, 96-106

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Συσχέτιση του πολυμορφισμού T-138C Matrix Gla Protein με τη διαβητική νεφροπάθεια και την αγγειακή επασβέστωση

Σ. Ρουμελιώτης,1,3 Α. Ρουμελιώτης,1 Σ. Παναγούτσος,1 Μ. Θεοδωρίδης,1 Κ. Κανταρτζή,1 Α. Ταυρίδου,2 Π. Πασαδάκης1
1Πανεπιστημιακή Νεφρολογική Κλινική, Ιατρική Σχολή, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Αλεξανδρούπολη
2Εργαστήριο Φαρμακολογίας, Ιατρική Σχολή, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Αλεξανδρούπολη
3Αχίλλειον Νεφρολογικό Κέντρο, Θεσσαλονίκη

ΣΚΟΠΟΣ O προσδιορισμός των επιπέδων της dp-ucMGP σε διάφορα στάδια διαβητικής νεφροπάθειας (ΔΝ) και η συσχέτισή της με τους πολυμορφισμούς apoE, VKORC1-1639 G>A και MGP T-138C και το πάχος του έσω-μέσου χιτώνα της καρωτίδας (Ε-ΜΧΚ).

YΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ Σε 40 ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (ΣΔ2) χωρίς νεφροπάθεια (δείγμα ελέγχου) και σε 118 ασθενείς σε διάφορα στάδια της ΔΝ (88 σε στάδια 1–4 και 30 σταδίου 5-αιμοκάθαρση υπό τεχνητό νεφρό) καθορίστηκε υπερηχογραφικά το πάχος του Ε-ΜΧΚ ως δείκτης πρώιμης αγγειακής επασβέστωσης. Τα επίπεδα της dp-ucMGP προσδιορίστηκαν με ELISA σε 67 από αυτούς. Η γονοτύπηση των πολυμορφισμών apoE, VKORC1 -1639G>A και MGP T-138C πραγματοποιήθηκε με τη μέθοδο PCR-RFLP.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση των επιπέδων της dp-ucMGP στο πλάσμα με το πάχος του Ε-ΜΧΚ και την εξέλιξη της ΔΝ (p<0,0001 και p=0,004, αντίστοιχα, Kruskal-Wallis test). Παρ' όλο που το μέσο και το μέγιστο πάχος του Ε-ΜΧΚ δεν διέφεραν στατιστικώς σημαντικά μεταξύ των γονοτύπων του VKORC1-1639 G>A και της apoE, σημαντικές διαφορές τους ανευρέθηκαν μεταξύ των γονοτύπων του πολυμορφισμού MGP T-138C. Οι TT ομοζυγώτες εμφάνιζαν υψηλότερες τιμές μέσου/μέγιστου πάχους Ε-ΜΧΚ συγκριτικά με τους γονότυπους TC και CC (p=0,01 και p=0,05, αντίστοιχα, Kruskal-Wallis test). Όταν οι ΤΤ ομοζυγώτες συγκρίθηκαν με την κοινή ομάδα στην οποία εντάχθηκαν οι γονότυποι TC+CC, παρουσιάστηκε ακόμη μεγαλύτερη συσχέτιση με τις τιμές μέσου/μέγιστου πάχους Ε-ΜΧΚ (γονότυποι TT συγκριτικά με TC+CC γονότυπους, p=0,006 και p=0,022, αντίστοιχα, Kruskal-Wallis test). Η συχνότητα των ΤΤ ομοζυγωτών συγκριτικά με τους άλλους γονότυπους ήταν στατιστικά υψηλότερη στην υποομάδα των αιμοκαθαιρομένων σε σχέση με τις υπόλοιπες υποομάδες (γονότυποι TT συγκριτικά με TC+CC γονότυπους, p=0,002, Kruskal-Wallis test).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Εφόσον η MGP αποτελεί έναν σημαντικό αναστολέα αγγειακής επασβέστωσης, τα ευρήματα της παρούσας μελέτης συνηγορούν στην υπόθεση ότι ενδεχομένως να υπάρχει γενετική βάση στον μηχανισμό της αγγειακής επασβέστωσης στη ΔΝ.

Λέξεις ευρετηρίου: Αγγειακή επασβέστωση, Διαβητική νεφροπάθεια, Matrix Gla protein, Πάχος έσω-μέσου χιτώνα καρωτίδας.


© Αρχεία Ελληνικής Ιατρικής