Τελ. ενημέρωση:

   18-Nov-2020
 

Αρχ Ελλ Ιατρ, 37(6), Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2020, 791-795

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ

H οστεοαρθρίτιδα στον πρώιμο Μεσαίωνα
Ένα παράδειγμα από τη νεκρόπολη της μεσαιωνικής πόλης Straubing Γερμανίας

Λ. Κωνσταντίνου,1 M. Schultz2
1Ελληνική Aνθρωπολογική Εταιρεία, Ανθρωπολογικό Μουσείο, Ιατρική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα, Ελλάδα
2Κέντρο Ανατομίας, Τμήμα Μορφολογίας, Ιατρική Σχολή, Georg-August Universität, Göttingen, Γερμανία

Μελετήθηκαν 314 σκελετοί ενηλίκων ατόμων από το ανατολικό τμήμα της νεκρόπολης Straubing-Bajuwarenstrasse της νότιας Βαυαρίας. Τα κτερίσματα στους τάφους, τα όπλα, τα αγγεία καθημερινής χρήσης και τα κοσμήματα συνέδραμαν σημαντικά, σε συνδυασμό με τη μελέτη του εδάφους και τις ιστορικές πηγές, στη χρονολόγηση της ταφής στον πρώιμο Μεσαίωνα. Καταγράφηκαν και οστικά ευρήματα από σκελετούς ζώων, χοίρου και σκύλου. Η έρευνα αναφέρεται στη μελέτη εκφυλιστικής αρθροπάθειας στις μεγάλες αρθρώσεις, στη συχνότητα, στον βαθμό αλλοίωσης και στον συσχετισμό με τη γενικότερη εικόνα της καθημερινής ζωής της περιόδου αυτής. Τόσο στα άνω όσο και στα κάτω άκρα η οστεοαρθρίτιδα εμφανιζόταν με μεγάλη συχνότητα, ακόμη και σε μικρότερες ηλικίες. Η κατ' ισχίο άρθρωση ήταν η συχνότερα προσβαλλόμενη και εμφάνιζε το μεγαλύτερο βαθμό εκφυλιστικών αλλοιώσεων. Σε σύγκριση με τα σημερινά δεδομένα, ειδικά οι γυναίκες νεαρής ηλικίας και κυρίως από κατώτερα κοινωνικά στρώματα παρουσίαζαν συχνά έντονες αλλοιώσεις. Επιγενετικά χαρακτηριστικά παρατηρούνταν σε αρθρώσεις, όπως του ώμου και του αγκώνα και συσχετίζονταν με την παράλληλη εμφάνιση εκφυλιστικών αλλοιώσεων. Η συγκεκριμένη περιοχή της Βαυαρίας είχε ιδιαίτερη σημασία ως σταθμός μετά τις Άλπεις την εποχή εκείνη. Έτσι, τα αποτελέσματα της έρευνας είναι χαρακτηριστικά τόσο για τη γεωγραφική ζώνη όσο και για τη χρονική περίοδο 2–3 αιώνων.

Λέξεις ευρετηρίου: Εκφυλιστικές αλλοιώσεις, Μεσαίωνας, Οστεοαρθρίτιδα, Παλαιοπαθολογία.


© Αρχεία Ελληνικής Ιατρικής